«شروین قطعه ای» دوبلور و گوینده مطرح در گفت و گو با خبرنگار سینماپرس به تشریح عللی که موجب شد دوبله سازمان صدا و سیما اذهان عمومی را نسبت به دوبله مکدر سازد پرداخت و در این خصوص بیان کرد: در صدا و سیما مشکل اصلی خطوط قرمز بیش از حد و غیرمنطقی است. مثلا در فیلمی که درباره فرانسه است، اسم “پاریس” را نمی‌توان آورد! حالا مسائل سیاسی و جنسی که هیچ، حتی اسم شهرها، کشیش‌ها، کلیساها هم حذف می‌شود.
وی افزود: نتیجه‌اش چیست! جوان‌ها که زبان بلد هستند یا از زیرنویس استفاده می‌کنند، اصلاً این دوبله‌ها را تماشا نمی‌کنند. بعد می‌گویند: «این چه فیلمی است که دوبله کرده‌اید؟ اصلاً هویت ندارد!»
این هنرمند عرصه صدا در انتقاد نسبت به محدودیت های ممیزی و ویراستی صدا و سیما بیان کرد: بخش «ویراستاری» که در سازمان مسئول سانسور و نظارت است، تصمیماتی می‌گیرد که انگار وحی منزلی است و کسی هم جرئت مخالفت ندارد. من خودم سه یا چهار سال است که دیگر برای سازمان دوبله نمی‌کنم، فقط گویندگی می‌کنم. دلیلش هم این است که اعصابم نمی‌کشد! همیشه با این مشکلات مواجه بوده‌ایم.
قطعه ای با اشاره به فقدان حضور نگاه درست و کلان به هنر دوبله در کشور، اظهار داشت: تا زمانی که نگاه کلان و درستی به حرفه دوبله نباشد دغدغه‌هایی مثل فرهنگ، زبان فارسی، و ترجمه‌های صحیح اهمیت پیدا نمی‌کنند. در این شرایط، حتی اگر ما هم بخواهیم، چیزی که می‌ماند تنها همان‌هایی هستند که «استاد» دارند و به نام متولی کار شناخته می‌شوند. کسانی که رفته‌اند، کجا هستند؟ و کسانی که مانده‌اند، کجا خواهند بود؟
صداپیشه بازیگران مطرحی چون جانی دپ، رایان رینولدز وتوبی مگوایر در ادامه گفت و گو به چالش دوبله های زیر زمینی اشاره کرد و در این خصوص تصریح نمود: این روند از دهه ۸۰ شروع شد. زمانی که رسانه‌های ویدیویی، پس از سال‌ها ممنوعیت، دوباره فعال شدند.
وی ادامه داد: در آن دوران، برخی افراد به فکر تولید دوبله‌های ارزان افتادند و این رویه ادامه پیدا کرد. از آن زمان، دوبله حرفه‌ای با چالش بزرگی روبه‌رو شد. البته من مخالف فعالیت افراد جدید در این حوزه نیستم، اما اگر از ابتدا مسیر درستی برای آن‌ها تعیین می‌شد، کیفیت دوبله افت نمی‌کرد.
شروین قطعه ای مطرح کرد: اکنون بسیاری از اعضای انجمن دوبله، از دهه ۸۰ وارد این حوزه شده‌اند. پیش از آن، تنها ۲۰ نفر در این صنعت فعال بودند. برخی می‌گویند که قبلاً انحصار شدیدی در این حرفه وجود داشت و به تازه‌واردان اجازه ورود نمی‌دادند. اما آیا واقعاً می‌توان انتظار داشت که هر کسی بتواند بدون هیچ محدودیتی وارد این حرفه شود؟
وی متذکر شد: به‌عنوان مثال، اگر کسی بخواهد در یک خبرگزاری کار کند، به او می‌گویند که ظرفیت نیروها تکمیل است. آیا راه‌حل این است که او یک خبرگزاری جعلی با نام آن خبرگزاری راه بیندازد! طبیعتاً خیر! هر صنفی باید یک گردش مالی مشخص داشته باشد و ظرفیت آن هم محدود است. اما در حوزه دوبله، نظارت از بین رفته و هر کسی می‌تواند خود را دوبلور معرفی کند، بدون اینکه آموزش دیده باشد یا کیفیت کارش تأیید شود. این بی‌نظمی، عامل اصلی افول دوبله در ایران است.
قطعه ای با بیان این مطلب که اینکه عده‌ای بدون طی کردن مسیر اصولی و حرفه‌ای، صرفاً با ایجاد گروه‌های شخصی وارد حوزه دوبله شوند، شیوه درستی نیست؛ بیان کرد: هر حرفه‌ای راهکارهای قانونی خودش را دارد. بسیاری از گویندگان موفق امروزی، مسیر مشخص و استانداردی را طی کرده‌اند. مثلاً زنده‌دل یا کسری کیانی چگونه وارد این عرصه شدند؟ برخی از آن‌ها در خانواده‌ای با پیشینه دوبله رشد کردند، برخی دیگر در سینما فعالیت داشتند و استعدادشان دیده شد.
این مدرس دوبله بیان کرد: حالا این حرفه به دست افرادی افتاده که نه‌تنها چیزی از دوبله نمی‌فهمند، بلکه حتی وقتی به آن‌ها تذکر داده می‌شود، حرف‌هایی بی‌اساس می‌زنند که آدم را متعجب می‌کند. مشکل اصلی اینجاست که اگر متولیان فرهنگی برای این هنر ارزش قائل نباشند، دوبله به یک امر سطحی و پیش‌پاافتاده تبدیل می‌شود.
وی افزود: تنها چیزی که هنوز باقی مانده، محبت و حمایت مردم است. مردم ما را می‌شناسند، تفاوت دوبله خوب و بد را تشخیص می‌دهند و کار خوب را تشویق می‌کنند. اما واقعیت این است که از نظر مالی، شرایط دوبله اسفناک است. بسیاری از گویندگان بیکار و خانه‌نشین شده‌اند و مجبورند یا به دنبال شغل‌های دیگر باشند یا به گویندگی در رادیو روی بیاورند تا بتوانند اموراتشان را بگذرانند.
این صداپیشه پیشکسوت همچنین در خصوص مشکلات معیشتی جامعه دوبلاژ تصریح کرد: دستمزدهای دوبله آنقدر پایین است که حتی یک کارگر مهاجر هم بیشتر از بچه‌های دوبله درآمد دارد. در نتیجه، افراد جذب این حرفه نمی‌شوند. کسی نمی‌ماند، چون وقتی می‌بینند در مدت یک سال، آنقدری که خرج ایاب و ذهابشان بشود، درآمد نخواهند داشت، طبیعی است که به فکر شغل دیگری می‌افتند. به همین دلیل کسی در این عرصه نمی‌ماند.
«شروین قطعه ای» در پایان این گفت و گو خاطرنشان کرد: هنرمند باید دغدغه‌هایی مثل اجاره خانه یا خرج دارو نداشته باشد. متاسفانه، امروز در جامعه بیشتر افراد هنری به این دغدغه‌ها دچارند. البته، سلبریتی‌ها ممکن است درآمد خوبی داشته باشند، اما بقیه هنرمندان درآمد مناسبی ندارند. حتی ما که مالیات می‌دهیم، درآمدمان در حدی نیست که بگوییم طرف قرارداد هستیم. در حالی که سلبریتی‌ها درآمد میلیاردی دارند، ولی مالیات هم نمی‌دهند
نظرات کاربران