به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین به نقل از روابط‌عمومی گروه، نشست خبری نمایش «بی‌خوابی مردمان نجیب» به نویسندگی، طراحی و کارگردانی سام موسایی، با حضور سام موسایی نویسنده، طراح و کارگردان، حیدو هدایتی آهنگساز، خواننده و بازیگر و زیبا دریاسفر بازیگر امروز ۲۰ مرداد در پردیس تئاتر شهرزاد برگزار شد.
«بی‌خوابی مردمان نجیب» نمایشی است که ایده آن از حدود ۱۲ سال پیش در ذهن سام موسایی شکل گرفت و از یک بک موسیقی ساده به یک اثر دراماتیک موسیقایی بدل شد. موسایی در این مورد عنوان کرد: داستان نمایش در یک اسکله جنوبی می‌گذرد که به واسطه طوفان تعطیل می‌شود و راز بزرگی را آشکار می‌کند. این نمایش بر پایه تجربه‌های زیسته، آیین‌ها و موسیقی جنوب ایران شکل گرفته و تلاش دارد از کلیشه‌ها فاصله بگیرد.
سام موسایی نویسنده و کارگردان نمایش در ابتدای نشست بیان کرد: ما از ۲۴ مرداد کاری را در پردیس تئاتر شهرزاد آغاز خواهیم کرد که ۱۲ سال از زمان شکل‌گیری ایده آن می‌گذرد. ما ایده‌ای داشتیم که از زیست شخصی‌مان در جنوب ایران شکل گرفته بود. ما در جنوب ایران در خوشی‌ها و ناخوشی‌هایمان مراسم‌های مختلفی را برگزار می‌کنیم، یکی از مراسم‌های معروف که پای آن به آثار نمایشی دیگری باز شده است، آئین زار است.
چالش‌های تولید نمایش
موسایی در بخش دیگری از سخنانش و در پاسخ به سوال خبرنگاران به دشواری‌های تولید اثر اشاره کرد: تهیه‌کننده خانم جعفری و مجری طرح آقای نصیری به همراه مریم رودبارانی و تیم اجرایی برای این کار بسیار زحمت کشیدند. حتی برای تهیه وسایل ساده مثل طناب یا نور سالن با مشکل روبه‌رو بودیم. در نهایت، بدون ممیزی و با تمرین‌های مداوم کار را به مرحله اجرا رساندیم.
وی گفت: از چهارده‌سالگی تئاتر کار می‌کنم. به واسطه پدرم که اهل ادبیات بود، در فضای فرهنگی و ادبی جنوب رشد کردم. این کار سال ۹۲ در جشنواره استانی فجر به شکلی دیگر اجرا شده بود، اما حالا با تغییرات بسیار روی صحنه می‌رود. بی‌خوابی در اینجا استعاره‌ای از وضعیت امروز جامعه است.
همکاری خلاقانه در متن و موسیقی
موسایی درباره همکاری با هدایتی و همین طور در پاسخ به سوال خبرنگار آنا درباره دکور کار افزود: ما همزمان روی متن و موسیقی کار کردیم. فضای کار بر اساس موسیقی جنوبی نوشته شده، اما لهجه حذف شده تا معنا و کلمات برای مخاطب روشن‌تر باشد. بخش مهمی از فضاسازی‌ها نیز با نور و بازی پیش می‌رود، نه دکور سنگین.
وی افزود: «بی‌خوابی مردمان نجیب» قصه ایران است، قصه مردمان ایرانی که کمرنگ در نظر گرفته شده‌اند، مردمان عادی که از صبح تا شب به شکلی کاملا عادی زیست خود را طی می‌کنند. این افراد در قصه من بی‌خوابند. سال ۱۳۹۱ من سفری به جزیره قشم داشتم در راه برگشت، وارد اسکله‌ای شدم که در آن سربازی کلاه خود را زیر بغل خود گذاشته بود و به تیری تکیه کرده بود و خوابش برده بود و کمی آن طرف‌تر زن فال‌فروشی به همین شکل خوابیده بود. از آن روز من به آدم‌های بی‌خوابی که در سطح شهر وجود دارد، بیشتر نگاه کردم، این بررسی ثمره‌اش «بی‌خوابی مردمان نجیب» بود. در مورد انتخاب بازیگران؛ حیدو هدایتی از دوستان قدیمی من است و بی‌خوابی های آن را شاهد بودم و انتخاب من برای این نمایش بود.
موسایی در مورد دلایل انتخاب ایده این نمایش، توضیح داد: مردمان جنوب تنها وسیله‌ای برای بیان قصه ایران است، من از جنوب آمده‌ام و طبیعتاً با فرهنگ جنوب آشنایی و تسلط کامل‌تری دارم. من قصد دارم بیان کنم که ما دیگر جامعه خواب‌زده و چرتی نیستیم بلکه جامعه بی‌خوابی هستیم که شاید باید به آن خواب برگردیم، اما خوابی نه از سر غفلت، بلکه از سر آگاهی.
وی افزود: دغدغه اصلی ما برای شکل‌گیری این پروژه، فروش و دیده شدن نبود، هم من و هم حیدو که تجربه زیست طولانی‌مدت در خارج از کشور داریم، هنگام زیست در کشوری دیگر دل‌تنگ این خاک می‌شویم و حاضریم هر چیزی را که داریم بدهیم و به این خاک برگردیم از این رو تصمیم گرفتیم، حالا که برگشتیم، داستان خودمان را روایت کنیم. در تلاشیم پس از پایان اجرای عمومی این پروژه، آلبوم موسیقی این نمایش نیز منتشر شود و لازم است بگوییم قرار است که در این نمایش یک حیدو هدایتی دراماتیک ببینیم.
موسایی در مورد مسائل سخت‌افزاری موسیقایی این اجرا، اظهار کرد: تمام تلاش خود را کردیم که کیفیت موسیقایی از لحاظ فنی به درستی به مخاطب منتقل شود و تفاوت چشمگیری در ردیف‌های جلو و عقب جایگاه مخاطبان وجود نداشته باشد.
پس از موسایی، حیدو هدایتی بازیگر و خواننده این نمایش، عنوان کرد: من وصله و پینه کردن موارد را به یکدیگر نمی‌پسندم، این پروژه یک کنسرت نمایش نیست و سعی کردم و سعی کرده‌ایم که از فرم کلیشه‌ای این فضا دوری کنیم که پس از هر صحنه نمایشی یک قطعه موسیقایی اجرا شود. سعی کردم در فضاسازی موسیقی که در این کار بنا است مورد استفاده قرار بگیرد، از مفهوم اصلی که مد نظر سام بود بهره بگیریم و به زندگی معمولی افراد مخصوصا در ناحیه جنوب ایران بپردازم.
وی افزود: من در دانشگاه سینما خواندم و نقش‌های کوچکی در بعضی فیلم‌ها هم داشته‌ام و با این فضا بیگانه نیستم، اما خودم را در این حرفه، به عنوان بازیگر نمی‌شناسم و در حال تلاش برای رسیدن به نقش خود هستم و دنبال‌کننده حرفه بازیگری نیستم.
هدایتی در پایان درباره سازبندی این نمایش، مطرح کرد: سازهای نمایش بیشتر سازهای الکتریکی و سینتی سایزر است و در جاهایی از دمام نیز بهره گرفته‌ایم.
۲۴۲۲۴۲
نظرات کاربران